Alleen een fietser begrijpt het gevoel echt. Ochtenden gevuld met twijfels over het weer. Ontelbare uren alleen trainen. Die momenten van aanhoudende zelftwijfel. De mentale tools die nodig zijn om kalm te blijven, zowel voor als tijdens de competitie. Het belang van het richten op het proces, net zo veel als op het resultaat.
Voor Liv Racing Collective-atleet Tessa Neefjes en Swatt Club gravelprof Matteo Fontana is er een dualiteit die hun gedeelde levensstijl kenmerkt—een voortdurende wisselwerking tussen de intensiteit van hun sport en de schoonheid van hun dagelijkse ervaringen.
In een digitaal dialoog van voicemessages bespreken ze hun inzichten en ervaringen: lessen die ze hebben geleerd en willen delen.
"Lange uren op de fiets zijn als mentale therapie," zegt Fontana. Visualiseren van een race is een belangrijk onderdeel van de voorbereiding, deelt Neefjes. Denken aan vrienden en familie helpt met motivatie in de laatste zware uren van een zes uur durende race, onthult Fontana.
Wedstrijden zijn beter dan trainen, legt Neefjes uit, omdat het voelt als een pokerspel op wielen—elke race een nieuwe kans om haar kaarten te spelen. In een gravelrace, zegt Fontana, kan alles gebeuren, eraan toevoegend dat een van de grootste lessen die hij heeft geleerd is dat het nooit voorbij is totdat het echt voorbij is—je mag nooit opgeven.
Neefjes, die in 2024 als tweede eindigde in de wereldranglijst, weet wat veerkracht en zelfvertrouwen betekenen. In 2016, op 19-jarige leeftijd, werd ze tijdens een trainingsrit frontaal aangereden door een vrachtwagen die aan de verkeerde kant van de weg reed, wat resulteerde in 16 gebroken botten. Terwijl haar dokter haar vertelde dat ze waarschijnlijk nooit meer zou fietsen, gaven haar ouders haar een armband met het woord “believe” (geloof).
“Soms, als ik een moeilijk moment heb in een race, kijk ik naar mijn bovenbuis of mijn armband en denk ik: ‘oké, het zal nooit zwaarder zijn dan dat moment,’” vertelt ze Fontana. “Wanneer je in een positie zit waarin je denkt dat alles voorbij is, of dat iets niet mogelijk is, speelt het zich allemaal in je hoofd af. Je moet erin geloven, er hard voor werken. Houd van het proces, en je kunt zoveel bereiken. Om de een of andere reden heb ik veel races gewonnen met dat in gedachten.”
In een slopende en veeleisende sport zoals gravelracen is het cruciaal om te onthouden dat de reis omarmen net zo belangrijk is als het concentreren op de bestemming—en dat anderen door soortgelijke beproevingen gaan. Soms helpt het om daar even aan herinnerd te worden.